Tajemniczy Mistrz Gry? Bleh!

Ostatnio jeden Mistrz Gry zaproponował mi sesję. Tak się składa, że lubię wiedzieć nieco o człowieku, który będzie mi prowadził, zadałem więc kilka pytań. Jedna z odpowiedzi, przesądziły o tym, że na pewno u tego człowieka nie zagram. Powiedział, że wszystkie rzuty wykonuje on i wykonuje je w tajemnicy. Stwierdziłem, że powinien spróbować zagrać w Dungeon Quest jak chce sobie pograć sam. Nie wyglądał jakby zrozumiał, bo przekonywał mnie, że on tak zawsze gra i sporo innych osób też. Poszukałem. Zamarłem. Miał rację.

Może nie każdy, może nawet nie większość, ale jest to jednak zauważalne, że część osób lubi powierzać Mistrzowi Gry, tą niewdzięczną robotę jaką jest rzucanie kośćmi. Są też tacy, którzy decydują się wykonywać rzuty kością za swoje postacie, ale Mistrz Gry swoje rzuty wykonuje za zasłonką. Po co w takim razie w ogóle rzuca?

Postarajmy się jednak znaleźć jakieś zalety. W końcu nie może być tak źle, prawda?. Oto kilka, na które się natknąłem:

• Takie rozwiązanie przyspiesza rozgrywkę, bo MG nie musi tłumaczyć każdemu jaką statystykę teraz testujemy, a Gracz nie musi tego szukać na karcie postaci.
  Mój komentarz: Jeśli jedna osoba ma pamiętać statystyki jednej postaci, to jest jej łatwiej, niż gdy jedna osoba ma pamiętać statystyki pięciu Postaci Graczy, wszystkich NPCów i jeszcze trzymać się fabuły.
• MG może oszukiwać (lub jak to zostało ładnie nazwane: dopasowywać rzuty do zaplanowanej koncepcji gry).
  Mój komentarz: MG ma zawsze rację. MG nie musi oszukiwać. Jeśli każesz graczowi rzucić kością, musisz przewidzieć że rzut może się udać lub nie (szokujące, nie?). Nie może być tak, że kością rzuca się dla picu. To jest bezczeszczenie kości i uraża to moje uczucia rpgowe!
• Pozwala zachować klimat (rozwiniecie powyższego), kiedy Wielki-Zły-Już-Prawie-Władca-Świata ma pecha w kościach i po 30 sekundach pada nieprzytomny. Nie może być też tak, że mały goblin ma szczęście w kościach i pokonuje Postacie Graczy. Dobry Mistrz Gry musi tego pilnować i naprawiać błędne kości.
  Mój komentarz: Serio? Nie może tak być? Dlaczego? Dlaczego mały goblin nie może pokonać Graczy? Może najadł się specjalnych bojowych grzybków? Albo Gracze zostali otruci i tracą powoli wszystkie siły? Wytłumaczeń jest mnóstwo, trzeba tylko chcieć.

Może są jeszcze jakieś "zalety", ale ja ich niestety nie widzę. Im dłużej nad tym myślę, tym bardziej jasna staję się równość pomiędzy grą fabularną bez kości (storytelling), a grą fabularną z tajnymi rzutami wykonywanymi przez Mistrza Gry (krypto storytelling).

Podoba mi się tok myślenia Karczmarza, z forum ERPG.
"Ja grający niemal od zawsze z baardzo niewielką ilością ukrytych testów (a od niedawna z żadnymi ukrytymi testami) w chwili obecnej jestem tak przyzwyczajony do jawności, że gdyby MG odebrał mi prawo obserwowania wyniku, bym się oburzył. Poczułbym się skrzywdzony ponieważ odebrano mi jedno z moich fundamentalnych praw. Bo mechanika systemu zawsze stała w obronie Gracza. MG może wymyślić wszystko, ale musi to być zgodne z mechaniką. Mechanika ogranicza despotyczną władzę MG i daje mechanizmy obronne graczom. Ukrywanie testów w pewnym stopniu zabiera te mechanizmy obronne zostawiając graczy nagich."

Ja po prostu lubię grać w gry, które mają jasne i klarowne zasady.